Oogje. Het kleine meisje uit de Lange Tafelstraat : roman

Oogje. Het kleine meisje uit de Lange Tafelstraat : roman
Commentaires
Scabreus, zwartgallig én dolkomisch
De avonturen van Oogje en Beertje De Winter in een vervaarlijke wereld lijken ontsnapt uit een burlesk stripverhaal. Marnix Peeters gooit in zijn nieuwste worp weer alle remmen los.
Rocambolesk. Dat is de term die zich aan je opdringt na het lezen van Oogje. Het kleine meisje uit de Lange Tafelstraat, de verse roman van Marnix Peeters. Voor de zekerheid heb ik de precieze betekenis nog eens opgezocht. Het betekent 'fantastisch, ongelooflijk, onwaarschijnlijk'. Het is afgeleid van het Franse woord 'rocambolesque', 'naar de romanfiguur Rocambole in de buitengewone avonturen van Ponson du Terrail (1829-1871)', meldt Van Dale droogjes. Maar dekt het woord wel helemaal de lading? Ik zou er graag nog 'holderdebolderend' aan toevoegen. Of misschien ook 'knettergek'. En 'ongerijmd', al is hoofdpersonage Oogje weliswaar behept met een irritante rijmdwang.
Marnix Peeters houdt streng de hand aan zijn klokvaste publicatieritme, goed voor tien boeken in tien jaar schrijverschap. Zij het dit keer opnieuw bij een andere uitgever. Niet langer meer bij zijn eigenste Pottwall Publishers maar bij De Arbeiderspers, waar hij nu is geparkeerd door zijn beschermheer/uitgever…Lire la suite
Oogje. Het kleine meisje uit de Lange Tafelstraat
Eerste zin. Weet je dat iemand die sterft een puntneus krijgt?
Niet lang nadat Beertje door zijn ouders aan het meelijwekkende circus van Fred Trompet is verkocht, ontmoet hij er Oogje, een meisje dat hem met halfopen mond vanonder haar steile blonde haren scheel staat aan te kijken. Een mongool dus, die volgens Fred, die langdradige gesprekken voert met zijn toupet Hilda, wel eens uitermate geschikt zou kunnen zijn voor een goocheltruc waarin Beertje Oogje na veel vieren en vijven in tweeën zaagt. Hoe beter Beertje en Oogje elkaar leren kennen, hoe meer ze echter gaan beseffen dat hun toekomst niet in Freds Huis van Vertier ligt. Nee, ze springen op een Zündapp en scheuren de wilde vrijheid tegemoet. En Oogjes dode vader, zoals verderop in Marnix Peeters’ nieuwe roman blijkt. Een zoon van het circus luidt de titel van een van John Irvings romans, en aangezien Peeters een notoire Irving-fan is, zou hij ooit een boek schrijven waarin dat circus zou opduiken. Hier dus, al is dat in deze betere Peeters in feite maar bijzaak. Waar …Lire la suite