Kinderen die graag koken, ze bestaan. Ze zijn talrijk zelfs, en ze helpen niet alleen in de keuken, maar doen ook de boodschappen. De ik-hoofdpersoon uit Baas van de keuken mag een dagje de kok zijn van mama. Papa vertrouwt het zaakje niet helemaal. De jongen gaat naar de winkel, neemt zijn kinderkookboek ter hand en begint te hakken, snijden, wassen, en kookt een gerecht met enorm veel ingrediënten: groenten, maar ook snoep! Uiteindelijk eten mama en papa er toch allebei van, lachend. En de lezer mag raden wat het gerecht precies was.
Baas van de keuken is een vrolijk boek van Mary Heylema voor beginnende lezers uit het eerste leerjaar. Het heeft een vlot leesbaar lettertype, ook voor dyslectici. De letters zijn recht en fijn en de zinnen kort, waardoor er heel wat witruimte is. Dat maakt de bladspiegel overzichtelijk. De tekst is eenvoudig en omvat de gedachten en conversaties van de jongen. Vooral in zijn gedachten maakt het verhaal een heel aantal zijsprongetjes, maar die zijn zo leuk dat ze niet storen.
Er zijn opvallend veel prenten, echt elke bladzijde is geïllustreerd. Contouren van fijne zwarte lijntjes, met frisse kleuren gevuld. Heleen Brulot gebruikte vooral een waterachtige verf, wat resulteert in onnauwkeurige vlakken, lijnen en vegen. Dat maakt de illustraties speels en vrolijk. Omdat er zo veel prenten zijn, die de inhoud letterlijk weergeven, kan je het verhaal perfect navertellen aan de hand van de prenten. Maar ook ter ondersteuning van de tekst betekenen ze een meerwaarde voor de jonge lezer. Emoties spatten van de tekening. Dat is al duidelijk op de (harde) kaft: de jongen balanceert op één been op een taboeretje, zwaaiend met een houten lepel, terwijl hij een doos macarons boven een kookpot uitstrooit. Natuurlijk belanden er evenveel naast de post als erin, want zijn ogen zijn dicht. Een ui en een groene paprika zweven eveneens in de lucht. De toon is hiermee wel gezet.
Baas van de keuken is herkenbaar en speels. Het is opgenomen in de serie 'Hoera, ik kan lezen!' en kan ook goed voorgelezen worden. Dat laatste evenwel niet voor een grote groep, omwille van het formaat. Heylema brengt kleine koks wel op ideeën. [Bieke Verlinden] Verberg tekst

Een jongetje (ik-figuur) is vandaag de kok. Hij gaat koken voor papa en mama. Hij doet zelf boodschappen, snijdt de groente en wacht tot alles gekookt is. Deel op AVI-E3 uit de serie 'Hoera ik kan lezen'. In dit boekje in een speciaal lettertype gebruikt, dat goed leesbaar is voor kinderen met dyslexie. De indeling van de pagina's, met kleurrijke, vrolijke tekeningen die de tekst goed ondersteunen, is erg duidelijk. Er zijn leestekens en hoofdletters gebruikt en iedere zin staat op een nieuwe regel. Er staan niet meer dan vijftien korte zinnen op een bladzijde. De inhoud van het verhaal is af en toe wat moeilijk door de gekke gedachtesprongen van de jonge kok en door de grapjes van zijn vader, zoals de pan die weg zou lopen als de jongen er niet bij blijft staan en dat ze dan zijn konijn moeten opeten. Ook de fantasie van het jongetje is soms wat wild: hij ziet het haar van een mevrouw als slagroom (wat wel goed verbeeld is in de illustraties) en gehakte groente als wilde dieren in een circus, die getemd moeten worden. Het lettertype is weliswaar geschikt voor dyslectische kinderen, maar het verhaal zelf minder. Vanaf ca. 6,5 jaar. Verberg tekst

De ik-figuur mag vandaag van zijn mama kok spelen. Eerst moet hij naar de winkel om alle ingrediënten te gaan kopen. Daarna gaat hij als een echte groentetemmer in de keuken aan de slag. Hij hakt alles fijn en leest in een kookboek hoe het dan verder moet. Af en toe vliegt er het één en ander in het rond en mama en papa houden de boel toch een beetje in de gaten. Nog snel even de tafel dekken en dan is het eten klaar en mogen ze gaan proeven. Zou het lekker zijn? Dit boekje past in de reeks 'Hoera, ik kan lezen' voor beginnende lezertjes. Het verhaal is bijzonder vlot geschreven in een levendige en gemakkelijk leesbare taal. De tekst is doorspekt met humoristische bedenkingen zoals de mevrouw in de winkel die op een “boos gebakje” lijkt en uitspraken als “Bananen zijn lastig”. Maar het jongetje laat zich niet van de wijs brengen en doet dapper verder. Het enthousiasme van de jonge verteller werkt behoorlijk aanstekelijk. Het lijkt bijna alsof hij tovert en hij verzint er zelfs een liedje bij. Het geheel is grappig geïllustreerd met kleurrijke prenten op iedere bladzijde. Na dit vrolijke boekje zal elk kind ook wel eens baas van de keuken willen zijn. Hopelijk verloopt dan alles ook zo vlot ...

Verberg tekst