Als je de kaft alleen al ziet, ben je als hondenliefhebber onmiddellijk verkocht. Wat staart hond Jo je zo lief aan! Elena Bulay schrijft dit boek vanuit haar eigen ervaringen met haar geadopteerde hond, Jo, eentje van het “vuilbakkenras”. Elena wilt (toekomstige) hondenbaasjes wat meer uitleg geven en tegelijk ook over haar leven met haar hond vertellen. Haar verhalen met en over Jo worden ondersteund met gekleurde illustraties. Bij de non-fictiedelen staan er zwart-wittekeningen. Dat alleen al, vind ik leuk gevonden, maar het zorgt ook voor duidelijkheid en luchtigheid. De eigen ervaringen staan steeds op een dubbele (gekleurde) bladzijde. Daarin vertelt ze hoe graag ze Jo ziet, maar even goed over de dingen die moeilijk lopen. Het is dus zeker niet alleen rozengeur en maneschijn. 

De non-fictiedelen die daarop volgen, sluiten mooi aan bij het vertelde verhaal of anekdote. De onderwerpen vind je vooraan in de inhoudstafel en gaan van soorten honden over voeding, je hond uitlaten tot gedragsproblemen. Elena woont in Rusland en dat zorgt hier en daar voor andere gewoontes. De verschillen met Nederland worden wel besproken, maar in België zijn er misschien nog andere regels die nu wat onderbelicht blijven. Storend is dat zeker niet, maar het is wel iets om rekening mee te houden (bijvoorbeeld over het dragen van een muilkorf).

De hele vormgeving zit goed. Het eerlijke beeld dat Bulay geeft is een absolute meerwaarde. De combinatie van fictie met non-fictie maakt het geheel speels. Hier en daar zit er een rare vertaling in (zoals 'de mens van de hond', in plaats van het baasje van de hond), maar daar lees je snel over.

Een aanrader voor hondenbaasjes in spe en hondenliefhebbers in het algemeen.